Bossche Encyclopedie | Adrianus Cornelis Schrover (1926-2012)

body=[<b>Beschrijving:</b> Adrianus Cornelis Schrover (1926-2012)]

Adrianus Cornelis (Ad) Schrover

's-Hertogenbosch 29 november 1926 - 's-Hertogenbosch 8 januari 2012 (84)

Ad Schrover

‘Ad Schrover speelde een knappe partij, hij verdient een kans voor het Oranjeteam’

In de zomer van 1945 is heel Nederland verlost van de Tweede Wereldoorlog, maar woedt de strijd nog wel voort in Nederlands-Indië, dat is bezet door Japan. In de kranten verschijnen oproepen voor oorlogsvrijwilligers voor uitzending naar Nederlands-Indië. Ad Schrover is 18 jaar, spontaan meldt hij zich aan. Voetbal is even bijzaak.

Wanneer de boot met vrijwilligers begin september 1945 in Nederlands-Indië aankomt, heeft Japan zich overgegeven. De Nederlanders stuiten op een blokkade. Het gezag is internationaal in handen gelegd van de Britten. Door de Japanse bezetting is de al bestaande roep om onafhankelijkheid onder de bevolking versterkt. De Britten vrezen escalatie wanneer Nederlandse troepen aan land komen. De oorlogsvrijwilligers worden naar Australië vervoerd waar ze terecht komen in Camp Victory, dichtbij de plaats Casino, ten zuiden van Brisbane.

‘Mijn vader is nooit in Nederlands-Indië geweest, in Australië heeft hij de tijd van zijn leven gehad. Hij is er een paar jaar blijven hangen. Wat hij daar heeft gedaan? Gevoetbald...’, vertelt zijn dochter Wilma. ‘Hij heeft daar nog in een Australisch elftal gespeeld, er is van hem een plakplaatje in een verzamelalbum opgenomen. Tientallen jaren later nog hebben kennissen hem herkend op een vergeelde poster van een voetbalteam in een tabakswinkel in Sydney.’

Terug in Nederland in 1947 gaat Ad Schrover voetballen bij BVV. Op 28 september 1947 mag hij invallen in een huldigingswedstrijd in het Zuid-Limburgse Treek waar Sportclub Emma het 30-jarig bestaan viert. De avond tevoren heeft BVV in het Casino stevig feest gevierd, een laat festijn nog voor het behalen van het afdelings-kampioenschap in 1947. Niet alle spelers hebben trek in het reisje naar Zuid-Limburg. Ad Schrover mag Piet van der Sluijs vervangen.

In de twintig wedstrijden van de reguliere competitie in het seizoen 1947-1948 komt Schrover geen enkele keer aan bod. De beenbreuk die Thijs Sluiter oploopt in de eerste wedstrijd van de kampioenscompetitie in 1948 maakt een plaats voor hem vrij. Er wordt wat gehusseld in de opstelling zodat Ad Schrover de rechtsbackplaats kan innemen. ‘Schrover mag een ontdekking worden genoemd. Hij bewees zijn plaats waard te zijn’, vindt Het Huisgezin na een gelijk spel bij Go Ahead (0-0). Drie weken later geniet de verslaggever van de Helmondsche Courant van de wijze waarop de aanvallers van PSV in Eindhoven klem zijn gezet door de verdedigers van BVV. ‘De Bossche backs Schrover en Van der Sluijs lachten om het eenvoudige gedoe der tegenstanders.’

In vier van de tien wedstrijden om de landstitel staat Ad Schrover als rechtsback opgesteld. Door een achillespeesblessure in de zesde ronde tegen Heerenveen moet hij zich na veertig minuten laten vervangen door Servé Vos. De kampioenscompetitie zit er op voor Ad Schrover, maar hij heeft inmiddels voldoende talent getoond om een vaste keus te worden in de selectie van BVV. In het seizoen 1948-1949 is hij regelmatig van de partij, ook als BVV uitvliegt naar onder meer Atlético Madrid en Curaçao.

Als de carrière van Piet van der Sluijs in 1952 op het einde afgaat, wordt Ad Schrover de vaste linksback. Indruk maakt hij in die rol onder meer in de wedstrijd BVV - Feyenoord op 16 maart 1952. Nummer 4 tegen nummer 3 in de Eerste Klasse C. BVV wint met 2-0. ‘De heren van de Keuze-Commissie zaten op de tribune. De BVV’er Schrover speelde een zeer knappe partij, zo goed zelfs dat het naar onze mening ook tijd wordt hem een kans te geven voor het Oranjeteam, waarin een toch al niet zo hechte defensie staat’, schrijft de sportredacteur van Het Huisgezin. Het pleidoi uit Den Bosch wordt niet gehonoreerd. In de zomer van 1954 beleeft Ad Schrover mee wat de invoering van betaald voetbal in Nederland teweeg brengt. Ook hij krijgt een contract als semi-prof voorgelegd, maar weigert te tekenen. Het verzet onder de spelers leidt tot een heftige bijeenkomst, tot diep in de nacht op zaterdagavond 16 oktober. Vier spelers blijven ontevreden over wat ze aangeboden krijgen. Ze mogen op zondag niet meespelen. Ad Schrover komt daarna niet meer in de opstellingen van BVV voor en vraagt in december 1954 overschrijving aan naar Wilhelmina, waar hij vanaf medio 1955 als contractspeler betaald voetbal zal gaan spelen.

Wat zich destijds heeft afgespeeld, weet Wilma Schrover niet. ‘Ik herinner me wel dat zijn eerste verdiensten een rijksdaalder bedroegen.’ Ook bij Wilhelmina combineert Ad Schrover voetballen met zijn werk als hoogspanningsmonteur. Tot 1958 is hij de linksback van het eerste elftal, dat in de Tweede Divisie speelt. Als trainer Sjözö Ertinger gewond raakt bij een ongeluk met zijn bromfiets, moet Schrover als 32-jarige hem vervangen. Ertinger is als vluchteling uit Hongarije in Sint-Michielsgestel terecht gekomen. Op vrijdagavond komt zijn zoon mee om zijn opdrachten aan de spelers te vertalen.

Na dat seizoen komt Piet van der Sluijs, Schrover’s voormalig medespeler, als trainer naar Wilhelmina. Ad Schrover gaat de amateurclubs Achilles Veen en Sint-Michielsgestel trainen en keert vervolgens als jeugdtrainer terug bij Wilhelmina. In 1963 benoemt Wilhelmina hem als opvolger van Piet van der Sluijs tot hoofdcoach, maar de KNVB ligt dwars omdat Ad Schrover niet over het vereiste trainersdiploma voor betaald voetbal beschikt.

Ondanks aandringen en boetes van de KNVB houdt Wilhelmina vast aan Ad Schrover, die in 1964 dan toch moet wijken. ’lk was een trotskop. Ik wilde niet zomaar opgeven. Ik stond wel drie uur per dag op het veld, want de jeugd moest ik ook nog trainen’, vertelt Ad Schrover in 2011.

Als hij dan toch weg moet uit het betaald voetbal, behoort Rinus Michels tot de sollicitanten bij Wilhelmina. De keuze valt op de Belg Louis Frans. Ad Schrover gaat verder als trainer in het amateurvoetbal. De Bossche derdeklasser Concordia SVD leidt hij naar het kampioenschap, maar Ad Schrover wil niet langer samenwerken met een zeskoppige elftalcommissie waarin zijn ene stem steeds op een meerderheid stuit. Pas na het vertrek van Ad Schrover besluit Concordia SVD de trainer voortaan volledige zeggenschap te geven over de opstelling.

Als trainer gaat Ad Schrover verder bij onder meer Vlijmense Boys, Sparta ‘30 (Andel), OSC ‘45 (Orthen), Wit-Zwart (Sprang-Capelle) en NOAD ‘32 (Wijk en Aalburg). Een terugkeer bij BVV zit er niet meer in. Schrover: ‘In 1965 had ik trainer bij BVV kunnen worden. Net de avond te voren had ik bij Concordia getekend.’

Eind december 2011 wordt Ad Schrover door een herseninfarct getroffen. Hij raakt in coma en overlijdt op 8 januari 2012. In het Brabants Dagblad kijkt Thijs Sluiter terug op zijn jaren met Schrover bij BVV: ‘Ad Schrover draaide altijd volwaardig mee. Hij had de pech dat hij in de seizoenen dat we drie keer kampioen werden met Piet van der Sluijs als linksback een international voor hem had staan. Wisselen tijdens de wedstrijden gebeurde nauwelijks in die tijd.’

213

Henk Mees, De vergeten kampioen : BVV in 1948 (2024) 213-214

Adrianus Cornelis (Ad) Schrover

's-Hertogenbosch 29 november 1926 - 's-Hertogenbosch 8 januari 2012 (84)

Ad Schrover

‘Ad Schrover speelde een knappe partij, hij verdient een kans voor het Oranjeteam’

Ad Schrover

Functies / gebeurtenissen / onderscheiding(en)

n: vermelding in een voetnoot

Op deze pagina

Nationaal Archief

Zie ook